Uluslararası PEN Başkanı Burhan Sönmez’in ilk Kürtçe kitabı “Evîndarên Franz K.” (Franz K.’nin Aşıkları), geçtiğimiz günlerde Lis Yayınevi’nden çıktı.
Rudaw’dan Ömer Sönmez’e röportaj veren Burhan Sönmez, “Kürtçe ile büyüdük. Çocukluğumuzda bu dili annemiz ve büyüklerimizden öğrendik. Sonrasında okulda Türkçeyi öğrendik. Çünkü resmi dil Türkçeydi. Devlet anadilimiz olan Kürtçeyi ilerletmemize müsaade etmedi tabii. Ama biz büyüdük ve yurt dışına çıktık. Kitapları Türkçe okudum ve hep Türkçe yazdım. Bana, ‘Kürtçe yazmak senin için daha rahat değil mi?’, ‘Bu dilde şarkılar söyleyip, yazıp, konuşabilirsin’ diyorlar. Buna Kürtçe nostalji diyoruz. Şimdi nostalji kelimesinin kökeni Yunanca olan ‘nostos’tan geliyor. Nostalji, eski zamanları özlemek demek. Nostos ise eskiye dönme arzusu değil eve dönme arzusudur. Buna nostos denilir. Biz anadilimiz olan Kürtçeye özlem duyuyoruz. Artık benim Kürtçe olan evime dönme zamanıydı. Kürtçe yazmak benim nostosumdu” dedi.
Kürtçe roman yazmaya nasıl karar verdiğine dair soruya Sönmez, “Benim için Kürtçe yazmak bir karar verme meselesinden öte, bir hayali gerçekleştirmekti. Hep içimde Kürtçe yazmak vardı. İnsan hep anadilinde bir şeyler yazmak ister. Kitaplarım şimdiye kadar 50’ye yakın dile çevrildi. Bana hep sorarlar, ‘Kitapların Türkçe yazılmış ama senin Kürt olduğunu biliyoruz. Neden Kürtçe kitapların yok?’ Ben de onlara diyorum ki, ‘Ben artık genç değilim’. Düşünün ilk okuduğum Kürtçe kitap Mehmed Uzun’undu ve o zaman 35 yaşındaydım” yanıtını verdi.
“İlk gençlik yıllarımda Kürtçe kitap bulup, okuma fırsatım olmadı. Yani ancak 35 yaşında Kürtçe kitap okuyabiliyorsun” diyen Burhan Sönmez, Zaten kendime şunu söylüyorum: ‘Ben bu dilin ustası değilim, ben ancak bu dilin gönüllüsüyüm’. Bu dilde yazan usta kalemler var. Mesela, Kawa Nemir, Selim Temo ve Firat Cewerî. Genç yazarlarımız var. Bawer Rûken, Yildiz Çakar ve Mehmet Dîcle gibi” ifadelerini kullandı.
RÖPORTAJIN TAMAMI
(HABER MERKEZİ)
